Daar komt de bruid......
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
26 Juni 2007 | Ecuador, Quito
Zaterdag ben ik naar een bruiloft geweest van een van de werknemers van de commune (hostel).
Wij wilde wel optijd komen dus waren netjes om 8.00 in de kerk aanwezig. Er was bijna niemand. Maar gelukkig ben ik in Ecuador en kan alles zo een uurtje later beginnen! Wij waren al bijna in slaap gevallen toen eindelijk de bruid binnenkwam. Echt vrolijk was ze volgens mij niet want heb haar niet zien lachen.
Het trouwen zelf ging allemaal hetzelfde als in Nederland. Behalve toen de priester weg was ging iedereen om de beurt met het bruidspaar op de foto. Dit duurde echt superlang.
Eindelijk dan naar het feest. Er was gewoon een stuk van de straat afgezet waar een heleboel kleine tafeltjes met krukjes stonden. Op ieder tafeltje stonden twee flessen cola en twee flessen bier.
Eindelijk om 11.00 mocht iedereen naar binnen. Iedereen ging zitten en maar weer wachten op het bruidspaar. Die ging achter een tafel staan met allemaal taart. Hier kon je je cadeau geven en dan kreeg je een stukje taart. Heb je geen cadeau mee genomen. Helaas dan krijg je ook geen taart. Maar wij als viendelijke vrijwilligers hadden een handmixer voor ze gekocht.
Wij waren de enige tafel die heerlijk aan het smullen was van de taart. Ik dacht dat het misschien niet mocht maar wat bleek nou, iedereen nam het stukje taart mee naar huis. Dit gold ook voor het bord rijst wat we om 2.00 uur geserveerd kregen. Er werd superveel gedanst. Allemaal man met vrouw en dan een soort van salsa. Heel grappig maar niet voor de hele avond.
Om 3.30 uur zijn wij met een auto naar Montañita gegaan. Dit is HET uitgaansdorpje van Ecuador. Waar wij heen gingen lag zand op de dansvloer en veel mensen stansten op hun blote voeten. Hier worden ook vaak volle maan feestjes gehouden. Dit zijn de feestjes daar, maar ik hoorde dat er dan veel drugs gebruikt wordt en iedereen echt dronken is. Hier heb ik niet zo veel zin in dus zo´n feestje zou ik niet snel gaan bezoeken.
Uiteindelijk hebben we de bus om 6.00 terug genomen en waren we om 7.00 uur thuis. Jullie kunnen dus al raden wat ik de zondag heb gedaan. GESLAPEN! de hele dag!
Gisteren zou mijn eerste dag zijn op de schooltjes. Ik netjes optijd opgestaan kom ik aan op school is er niemand. Blijkt het een feest dag te zijn. Ik had al genoeg dagen vrij gehad dus besloot ik de mannen te helpen. Ik heb de hele dag stoelen geschuurd. Deze worden in de commune zelf gemaakt voor een ander hostel. Wel leuk maar zeker niet voor 3 weken lang.
Vandaag ben ik dan eindelijk echt begonnen op één van de schooltjes. Ik had een les voorbereid dus kon gelijk beginnen. Erg moeilijk want er zitten kinderen van vier groepen bij elkaar in één klas! In de bovenbouw valt dat nog wel mee maar in de onderbouw.... Daar zitten kinderen die nog niet eens kunnen schrijven. Dit was dus erg lastig en eigenlijk kon ik mijn les hier niet doen. Ik moet nu dus wat anders gaan bedenken voor de lagere groep.
Ik heb ook eigenlijk niet zo veel zin meer. Ik heb het super naar mijn zin maar het is nu wel een beetje klaar. Gelukkig hoef ik nog maar 3 weekjes te wachten tot Mike komt. Maar die drie weekjes zijn eigenlijk nog te lang.
Internet is hier echt verschrikkelijk langzaam, dus ik zal niet meer zo veel schrijven. Wel probeer ik jullie zo veel mogelijk op de hoogte te houden.
Liefs,
Wij wilde wel optijd komen dus waren netjes om 8.00 in de kerk aanwezig. Er was bijna niemand. Maar gelukkig ben ik in Ecuador en kan alles zo een uurtje later beginnen! Wij waren al bijna in slaap gevallen toen eindelijk de bruid binnenkwam. Echt vrolijk was ze volgens mij niet want heb haar niet zien lachen.
Het trouwen zelf ging allemaal hetzelfde als in Nederland. Behalve toen de priester weg was ging iedereen om de beurt met het bruidspaar op de foto. Dit duurde echt superlang.
Eindelijk dan naar het feest. Er was gewoon een stuk van de straat afgezet waar een heleboel kleine tafeltjes met krukjes stonden. Op ieder tafeltje stonden twee flessen cola en twee flessen bier.
Eindelijk om 11.00 mocht iedereen naar binnen. Iedereen ging zitten en maar weer wachten op het bruidspaar. Die ging achter een tafel staan met allemaal taart. Hier kon je je cadeau geven en dan kreeg je een stukje taart. Heb je geen cadeau mee genomen. Helaas dan krijg je ook geen taart. Maar wij als viendelijke vrijwilligers hadden een handmixer voor ze gekocht.
Wij waren de enige tafel die heerlijk aan het smullen was van de taart. Ik dacht dat het misschien niet mocht maar wat bleek nou, iedereen nam het stukje taart mee naar huis. Dit gold ook voor het bord rijst wat we om 2.00 uur geserveerd kregen. Er werd superveel gedanst. Allemaal man met vrouw en dan een soort van salsa. Heel grappig maar niet voor de hele avond.
Om 3.30 uur zijn wij met een auto naar Montañita gegaan. Dit is HET uitgaansdorpje van Ecuador. Waar wij heen gingen lag zand op de dansvloer en veel mensen stansten op hun blote voeten. Hier worden ook vaak volle maan feestjes gehouden. Dit zijn de feestjes daar, maar ik hoorde dat er dan veel drugs gebruikt wordt en iedereen echt dronken is. Hier heb ik niet zo veel zin in dus zo´n feestje zou ik niet snel gaan bezoeken.
Uiteindelijk hebben we de bus om 6.00 terug genomen en waren we om 7.00 uur thuis. Jullie kunnen dus al raden wat ik de zondag heb gedaan. GESLAPEN! de hele dag!
Gisteren zou mijn eerste dag zijn op de schooltjes. Ik netjes optijd opgestaan kom ik aan op school is er niemand. Blijkt het een feest dag te zijn. Ik had al genoeg dagen vrij gehad dus besloot ik de mannen te helpen. Ik heb de hele dag stoelen geschuurd. Deze worden in de commune zelf gemaakt voor een ander hostel. Wel leuk maar zeker niet voor 3 weken lang.
Vandaag ben ik dan eindelijk echt begonnen op één van de schooltjes. Ik had een les voorbereid dus kon gelijk beginnen. Erg moeilijk want er zitten kinderen van vier groepen bij elkaar in één klas! In de bovenbouw valt dat nog wel mee maar in de onderbouw.... Daar zitten kinderen die nog niet eens kunnen schrijven. Dit was dus erg lastig en eigenlijk kon ik mijn les hier niet doen. Ik moet nu dus wat anders gaan bedenken voor de lagere groep.
Ik heb ook eigenlijk niet zo veel zin meer. Ik heb het super naar mijn zin maar het is nu wel een beetje klaar. Gelukkig hoef ik nog maar 3 weekjes te wachten tot Mike komt. Maar die drie weekjes zijn eigenlijk nog te lang.
Internet is hier echt verschrikkelijk langzaam, dus ik zal niet meer zo veel schrijven. Wel probeer ik jullie zo veel mogelijk op de hoogte te houden.
Liefs,
-
26 Juni 2007 - 21:12
Siem:
Nog even volhouden
In het "echte" onderwijs bij ons verlang ik ook naar vakantie. -
27 Juni 2007 - 19:42
Cealesta & Roel:
Hai lieve meid !
Wat leuk om weer te lezen hoe het met je gaat, je maakt genoeg mee, echt uniek, maar we kunnen ons voorstellen dat je het 'normale' leven ook wel mist, logisch toch !? Mike heeft vast z'n zwembroek al ingepakt ... die kan vast ook niet wachten !
Adios en dikke "oezeboezen" van Constantijn en Willemijn XXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley