Ik kan echt alles!
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
30 Juni 2007 | Ecuador, Quito
Lieve allemaal,
Ik kom er hier achter dat ik eigenlijk wel alles kan. Stoelen maken, in het restaurant bedienen, de was doen met de hand, schilderen en les geven! Dit zijn de dingen die ik hier allemaal doe.
Vandaag heb ik mijn was gedaan. Door het harde werken en het buiten zijn was dit echt nodig. Helaas hebben ze hier geen wasmachines dus moest ik het met de hand doen. Op naar de vrouwtjes van de was.
Toen ik daar aankwam vroegen ze al lacherig of ik mijn was kwam doen. Ik zei heel vrolijk ja en natuurlijk weet ik wel een beetje hoe dat moet, want ik heb altijd gekampeerd! Ik begon heel vrolijk een beetje mijn handdoek te schrobben en veel zeep te gebruiken. Toen kwam één van die lieve vrouwtjes mij even helpen en vertellen hoe het echt moest. Echt superlief, ze vonden het zo grappig dat ik mijn was ging doen. Ook werd ik geholpen met het uitspoelen want alle zeep moest eruit want anders was het niet goed voor de wasdroger. Die hebben ze wel want het is erg vochtig hier dus het droogt voor geen meter.
Gisteren kwam ik weer op mijn schooltje en ook hier kon ik weer echt een juffie spelen want weer geen docent. Ik ben het inmiddels al wel gewend, dus zo heel erg vind ik dat niet om te doen. Maar na een uur kwam de andere lerares aan mij vragen of ik Engels wilde geven in haar klas want zij ging weg. Dat kon natuurlijk niet want dan moest ik de andere kindjes alleen laten. Toen ik dat zei werd ze boos op mij. Ze zei dat mijn organisatie niet helemaal klopte. Hoe onaardig! Toen had ik het gehad. Om 10.00 uur heb ik die kinderen gezellig naar huis laten gaan. Toen ik weg ging kwam de directeur naar me toe en vroeg of ik weg ging. Toen ik ja zei zei hij oke tot ziens. Ik dacht nu gaat hij zeggen dat de kinderen nog helemaal niet naar huis mochten maar hij vond het volgens mij goed. Gek toch!
Ik stop met het lesgeven op de schooltjes hier en ga naar de jungle. Hier is een heel arm schooltje met grote problemen. Nu ga ik samen met nog 10 vrijwilligers papier en potloden brengen en kijken wat we op die school kunnen doen. We gaan praten met de leerkracht, ouders en kinderen. Ik ben benieuwd hoe dit allemaal gaat lopen. Ik ga er woensdag heen tot maandag. Dan vlieg ik terug naar Quito om even een weekje lekker niks te doen en dan de 16e komt Mike al!
Liefs,
Ik kom er hier achter dat ik eigenlijk wel alles kan. Stoelen maken, in het restaurant bedienen, de was doen met de hand, schilderen en les geven! Dit zijn de dingen die ik hier allemaal doe.
Vandaag heb ik mijn was gedaan. Door het harde werken en het buiten zijn was dit echt nodig. Helaas hebben ze hier geen wasmachines dus moest ik het met de hand doen. Op naar de vrouwtjes van de was.
Toen ik daar aankwam vroegen ze al lacherig of ik mijn was kwam doen. Ik zei heel vrolijk ja en natuurlijk weet ik wel een beetje hoe dat moet, want ik heb altijd gekampeerd! Ik begon heel vrolijk een beetje mijn handdoek te schrobben en veel zeep te gebruiken. Toen kwam één van die lieve vrouwtjes mij even helpen en vertellen hoe het echt moest. Echt superlief, ze vonden het zo grappig dat ik mijn was ging doen. Ook werd ik geholpen met het uitspoelen want alle zeep moest eruit want anders was het niet goed voor de wasdroger. Die hebben ze wel want het is erg vochtig hier dus het droogt voor geen meter.
Gisteren kwam ik weer op mijn schooltje en ook hier kon ik weer echt een juffie spelen want weer geen docent. Ik ben het inmiddels al wel gewend, dus zo heel erg vind ik dat niet om te doen. Maar na een uur kwam de andere lerares aan mij vragen of ik Engels wilde geven in haar klas want zij ging weg. Dat kon natuurlijk niet want dan moest ik de andere kindjes alleen laten. Toen ik dat zei werd ze boos op mij. Ze zei dat mijn organisatie niet helemaal klopte. Hoe onaardig! Toen had ik het gehad. Om 10.00 uur heb ik die kinderen gezellig naar huis laten gaan. Toen ik weg ging kwam de directeur naar me toe en vroeg of ik weg ging. Toen ik ja zei zei hij oke tot ziens. Ik dacht nu gaat hij zeggen dat de kinderen nog helemaal niet naar huis mochten maar hij vond het volgens mij goed. Gek toch!
Ik stop met het lesgeven op de schooltjes hier en ga naar de jungle. Hier is een heel arm schooltje met grote problemen. Nu ga ik samen met nog 10 vrijwilligers papier en potloden brengen en kijken wat we op die school kunnen doen. We gaan praten met de leerkracht, ouders en kinderen. Ik ben benieuwd hoe dit allemaal gaat lopen. Ik ga er woensdag heen tot maandag. Dan vlieg ik terug naar Quito om even een weekje lekker niks te doen en dan de 16e komt Mike al!
Liefs,
-
30 Juni 2007 - 23:46
Anne:
Esther, ik bewonder je om je flexibiliteit! Ik ben reuze benieuwd wat je in de 'bush' aantreft...
-
01 Juli 2007 - 19:16
Ramona:
Hey Esther,
Wat een opmerking over jou organisatorisch talent! Ik hoop dat je veel kunt betekenen voor de kinderen waar je straks naar toe gaat! Heel veel succes en plezier. Nog maar 16 dagen en dan zie je Mike weer! Kan me voorstellen dat je ernaar uit kijkt. Lekker met z'n tweetjes genieten daar zo! Groeten Ramona
-
04 Juli 2007 - 20:34
Lieke:
Essebesje!!!!!! Leuk verhaal zeg....vaag van die ene lerares. Bah echt niet aardig! Maar jij doet het daar top zo te horen, 16e al...wat gaat de tijd hard.
Heb de agfelopen tijd niet heel veel laten horen. Veel meegemaakt hier en in mijn kamers LEEK het net een jungle!!! Jezus....3x lekkage gehad en nu onbewoonbaar. Wekenlang water water water en wat een stank daarna.
Rotten enz. Ik wou dat ik even bij je was...daar in die jungle lijkt me leuker, hahahaha.
Potloodjes en papier brengen....echt goed. Super gezellig ook met die 10 andere. Je bent de beste.
Tot de volgende keer. Kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
