Eén twee in de maat anders wordt juf Esther kwaad

Ja, zoals de titel het al zegt. Allemaal in de maat anders krijg je een draai om je oren! Zo ging het gisteren wel eventjes.

Het was feest in de San Pablo dus alle scholen gingen marcherend door de straten. Alle kindjes netjes in hun schooluniform en marcheren maar. Bij ieder groepje liep een juf steeds te schreeuwen en te trekken aan de kinderen die niet recht liepen. En ook ik kreeg een groepje. Ik heb af en toe maar eentje even op zijn plaats gezet maar dat geschreew daar kan ik niet zo goed tegen.

Ik werd ook steeds aangekeken door alle Indiaanse toeschouwers. Ik ben echt een beetje een vreemdeling hier. Ook in Otavalo zijn geen toeristen door de weeks.

Aan het einde van de route moesten we langs de burgermeester en daarna was de tocht afgelopen. Alle kinderen renden alle kanten op en ik dacht, jongens allemaal hier blijven we gaan zo terug naar school. Maar de kinderen hoefden niet terug naar school want ze hadden de rest van de ochtend vrij.
De directeur vroeg of ik mee wilde naar een soort van docentenconferentie. Ik dacht ik ben hier nu toch een beetje juf, dus laat ik ook maar met alles meedoen. Nou ik viel bijna in slaap. Ik verstond en niks van en het was heel saai. Gelukkig was ik niet de enige want mijn lieve collega´s zaten ook steeds te kletsen.

Vandaag was dan eindelijk een normale dag met een beetje een normale les. De kinderen hebben één werkboek voor alle lessen. Daar moeten ze volgens mij steeds hun huiswerk in maken. Verder komen er steeds opdrachten op het bord te staan die ze moeten maken.
Vandaag was het tijd voor rekenen. De meester (directeur) schreef vier sommen op het bord. Hiervoor kregen de kinderen een half uur de tijd om het uit te reken. Daarna moesten ze de blaadjes inleveren en moest ik alles nakijken.

Nou, er waren maar vier kinderen die twee sommen goed hadden. Ze snapten er allemaal helemaal niets van. Dus het was tijd om te gaan oefenen. Een aantal sommen op het bord en maken maar.

Twee kinderen moesten steeds een som maken op het bord. Heel zielig, want als je het niet snapt dan sta je daar maar te hopen dat iemand je het voorzegt. Als je dan vijf minuten voor het bord hebt staan staren en nog niks had opgeschreven dan werd het tijd dat iemand anders het ging proberen. Deze leerling kan het natuurlijk wel want de meester weet precies wie hij uitzoekt.

Na een aantal sommen te hebben gedaan vond de leraar het wel best en ging naar buiten. Daar zat ik dus weer maar een gekke klas voor mijn neus. Dan maar nieuwe sommen bedenken om te gaan oefenen want anders gaan ze zich vervelen en dan wordt het alleen maar nog erger in de klas. Dus ik maar nieuwe sommen op het bord geschreven een rondje gelopen om te kijken of wel iedereen mee deed en daarna kwam de leraar gelukkig weer een kijkje nemen.

Na de les heb ik samen met de directeur gehad over het soort onderwijs. De kinderen komen allemaal uit hele arme gezinnetjes en de school heeft ook helemaal geen geld. Niet zoals in Nederland voor ieder vak een ander boek en een ander schriftje. Nee gewoon een blok papier waar je steeds iets uitscheurt.

Dat de kindjes uit arme gezinnen komen dat merk ik wel. Dat zag ik ook tijdens het marcheren door de stad. De andere scholen hadden allemaal hele mooie uniformen. De kinderen op mijn school hadden wel allemaal een rode trui maar dan sommige wel beetje verschillend rood of gewoon een groot gat aan de voorkant. Ook moesten ze een blauwe schoolrok of broek aan. De helft had niet eens een blauwe rok of broek, dus een uniform kon je het niet echt noemen. Wat ik dan weer niet begrijp is dat bijna alle kinderen geld meekrijgen om in de pauze ijsjes of snoep te kopen. Koop dan een behoorlijke broek of rok!

Ook is er in de pauze niets te doen. Dus dan gaan ze gezellig de hele pauze elkaar slaan of vervelen. Er is geen speelgoed. Zelfs geen bal. Dus dat is iets wat ik maar eens ga aanschaffen.

Misschien gaat het ooit nog wel goed komen, maar ik zie het gewoon niet helemaal zitten. De manier waarop ik wil les geven kan hier niet. Ik ga wel proberen Engels te geven maar dan een beetje op z´n Ecuadoriaans-Nederlands. Morgen komt de lerares Engels weer dus dan kan ik aan haar vragen wat ze allemaal al weten. We gaan het zien...

Gisteravond, toen ik thuis was, regende het zo hard dat de hele gang onder water stond. Overal stonden emmers om het water op te vangen. Gelukkig was mijn slaapkamer helemaal droog. Nu weten jullie in wat voor een huis ik woon. Als ik ga douchen moet ik ook eerst buitenlangs. Zo koud die tegels! En dat elke ochtend! Maar ik heb wel een overheerlijk bedje en daar maak ik ook lekker gebruik van.

Er komt vast wel weer snel een nieuw berichtje want maak nu zo veel mee op die school.

Hele dikke kus voor iedereen want mis jullie nu wel echt allemaal!