En ik heb er 3 jaar voor gestudeerd...!!

Lieve allemaal,

Ik ben helemaal veilig aangekomen in Otavalo. De reis viel erg mee. Na aankomst gelijk een taxi gevonden die mij wel even naar het gezinnetje wilde brengen.

Aangekomen bij het gezin zat de hele slaapkamer vol met mensen. Ze zaten met z´n allen in de slaapkamer want de woonkamer wordt alleen gebruikt om één van de 150 dvd´s te kijken. Moeder heeft ook reuma ofzo, dus die kan ook niet zo veel.

Ik wist wel dat het gezin veel huisdieren had, maar er waren nog wat extra diertjes bij gekomen. Vier puppies en drie kleine katjes. Wel heel lief maar ze plassen ook maar gewoon overal. Gelukkig loopt oma er de hele dag met een doekje achteraan de vegen.
Oma doet alles in huis en de kinderen vervelen zich maar de hele dag. Wel vinden ze het gezellig dat ik er ben, want ze zoeken me de hele tijd op.

De eerste dagen kwam de heimwee wel even om de hoek kijken. Ik was echt een beetje alleen en dan zit je in zo´n gezin dat de hele dag niets doet. Hier is ook niet echt heel veel te doen dus lezen is mijn nieuwe hobby!

Vandaag mijn eerste dag op mijn schooltje gehad. Nou wat een ervaring! Ik had het allemaal moeten filmen want het is zo erg! Ik heb me de hele ochtend verbaasd.

De dag begint al om 6.00 uur. Ik moet namelijk al om 7.00 uur weg om op tijd op school te zijn. De school begint om 8.00 uur.
De directeur stond me op te wachten bij het busstation om samen de bus te pakken naar San Pablo. Dit dorpje ligt ongeveer een half uur met de bus van Otavalo.
De school ligt wel op een leuke locatie en ziet er ook gezellig uit.
Om 8.00 uur ging er een soort brandalarm. Dit was het moment dat de kinderen per klas in rijen moesten gaan staan. Het zag er zo lief uit! Toen kwam er een juf met een accordeon en speelde volgens mij het volkslied waarbij de kinderen heel hard meezongen. Even een preek over iets wat ik niet verstaan heb en daarna weer een liedje. Ik kreeg er helemaal kippenvel van. Zo lief echt. Wat een lieve kindjes allemaal dach ik! Tot ze in de klas zaten...

Ik ging met de knutseljuf mee een klas in. Daar kreeg ik meteen een opdracht om één of ander kitsch poppetje te gaan zitten lijmen. De juf had alles al voorgeknipt en ik moest alles plakken. De kinderen kwamen een voor een bij mij aan de tafel. Ik moest dingen vastlijmen met een lijmpistool. Materiaal genoeg dus!

Terwijl de juf heel druk bezig was, waren de kinderen allemaal niets aan het doen. Op de tafel staan, een citroen of snoep eten of vechten met andere kinderen. Er waren maar drie kinderen die aan het werk waren in een of ander werkboek. Zo gek echt. De juf zei er helemaal niets van. Ik heb me dus dood geërgerd!

Na een uur moesten alle kinderen weer naar buiten om te oefenen voor morgen. Morgen is er feest in San Pablo en moeten alle kinderen per school marcherend door de stad. Na een uur te hebben geoefend vond de directeur wel dat het genoeg was. Toen kwam de preek dat ze morgen geen rugzak mee mochten nemen, een rode trui met daaronder het witte blousje aan moesten en dat ze geen geen sportschoenen mochten dragen. Daarna werd verteld dat als ze zich hier niet aan hielden, dat ze extra werk kregen. Hoe zielig is dat! Ik ben benieuwd hoe ze er morgen eruit zien.

Na het marcheren ging ik weer gezellig mijn klasje in waar muziekles was begonnen. De les ging over de drie soorten muziekinstrumenten. De kinderen reproduceren alleen maar, dus wat de juffrouw zei werd continu herhaald door 50 kinderen. Niet dat ze allemaal aan het opletten waren. De één lag te slapen, de ander was aan het fluiten en de overige 48 waren aan het snoepen en niet aan het opletten.

Tijdens de les werd ik opgehaald door de knutseljuf om naar de volgende klas te gaan. Daar heb ik weer braaf mijn werkje gedaan en me geërgerd aan van alles.

Eindelijk dan pauze. Dit was weer een moment van verbazing. De kinderen kunnen dan chips, snoep en ijs kopen. Bijna iedereen doet dit ook en gooit de papiertjes gewoon op het plein. Er is gelukkig wel een superlieve concierge die dat opruimt maar het blijft gek!

Na de pauze kwam ik samen met de knutseljuf in een klein klasje. Ik dacht wat lief......maar 23 kindjes. Deze klas wil ik wel voor de rest van de 7 weken. Nou, niet dus. Na weer van alles geplakt te hebben ging de juf zomaar de klas uit om te eten ofzo. De kinderen renden al door de klas en sloegen elkaar en deden niets dat ook maar iets met school te maken had.

Maar ik als echte juf dacht, ik moet nu iets gaan doen want ik kan dit niet aanzien! Maar wat, want ben helemaal niet voorbereid. Ik dacht, ik ga gewoon in mijn handen klappen en dan doen ze wel vanzelf mee. Dat deden ze ook. Zo deden ze me 5 minuten alle handelingen na. En toen hadden ze het gehad. Stond en eentje op de tafel, de andere waren aan het vechten en ik stond daar maar. Wat nu, m'n Spaans is nog niet goed genoeg om even heel boos te worden zodat ze naar mij luisteren. Dan ga ik maar gewoon. Toen ben ik me bij een ander klasje gaan zitten verbazen.

De directeur vroeg me aan het eind van de dag wat ik er van vond. Tja, wat zeg je dan. Ik heb maar gezegd dat het heel anders is dan in Nederland...

Nou, dat wordt nog wat als ik ga beginnen met Engels. Ik zie het niet echt zitten. Mijn Spaans is gewoon niet goed genoeg maar ik ga het natuurlijk wel proberen.
Heb er niet zo heel veel zin in want ik kan niet opeens zeggen dat ze moeten luisteren, zitten of ophouden. Ik moet er over na denken hoe ik iets ga zeggen.

De kindjes zijn allemaal wel een beetje zielig en viezig. Ook hebben ze grote gaten in hun schoolpakje.
Potloden hebben ze niet eens maar wel heel duur ander knutselmateriaal. Echt gek allemaal.

Ik ben benieuwd naar morgen. Dan ga ik ook kennis maken met de juf Engels. Eens zien wat zij nou eigenlijk allemaal doet en hoe ze het doet.

Dit was mijn verhaal weer! Ik zou het eigenlijk moeten filmen want het is zo ongeloofwaardig allemaal. Nu weet ik zeker dat ik een goede juf ben en snap ik waarom de studie drie jaar duurt!