Uno, dos, tres, cinco, seis, siete

Hola personas dulce,

Na een weekje lang van de zon te hebben genoten mag de zonnebrand de kast weer in en de paraplu kan weer uit! We zeggen dat het in Nederland altijd zo veel regent, maar volgens mij is het hier erger dan in ons kikkerlandje. Wel is het hier gewoon 20 graden dus het wordt gelukkig niet veel kouder door de regen.

Ik heb dinsdag mijn eerste privéles salsa gehad! Wat een beleving.....Ik vloog van de ene kant van de zaal naar de andere en draaide maar rond en rond en rond. En soms moest ik gewoon even bijspringen want het ging af en toe echt een beetje te snel. Dat zag er vast niet heel charmant uit, maar aan het eind van de les had ik wel het idee dat ik het kon. Maar zover is het vast nog niet en daarom ga ik over een uurtje weer een bezoek brengen aan de salsaschool! Dus als ik thuis ben dan kan ik het jullie vast allemaal leren!

Ik ben nu bezig met mijn vijfde week Spaanse les. Jullie moeten niet allemaal denken dat ik nu geweldig Spaans spreek, want het valt me zwaar tegen. Ik moet zo hard leren en dat gaat hier gewoon iets minder. Ik vergeet het steeds en alle werkwoorden lijken allemaal op elkaar. Maar ik doe mijn best want ik wil over anderhalve week gesprekjes kunnen voeren met allemaal lieve kindjes in Otavalo.

Gisterochtend ben ik samen met Judith (nieuw meisje) naar de dierentuin geweest. We wisten ongeveer waar we de bus moesten pakken. Aangekomen bij het busstation bleek er vanuit daar geen bus te gaan. We werden helemaal naar de andere kant van de stad gestuurd. Dat wilde we niet, want voordat we daar waren was het al weer een uur later. Dus beetje gevraagd en op zoek gegaan naar een straat waar de bus zou stoppen. 15 minuten staan wachten maar er was geen bus die richting de dierentuin ging.

Toen kwam er een vrouwtje vragen of ze ons kon helpen. Zij stuurde ons weer naar een andere straat. Na ook daar lang te hebben staan wachten besloot ik om met mijn Spaans aan een ander mannetje de weg te vragen. Dit mannetje stuurde ons weer een totaal andere richting in, maar vol vertrouwen liepen we de weg die de man had verteld.

En ja hoor....alsof de bus op ons aan het wachten was! Na een uur in de bus te hebben gezeten kwamen we aan bij de dierentuin. Een beetje een tegenvaller, want ze hadden maar iets van 15 dieren! Maar we hadden toch niet zo veel tijd want moesten ´s middags weer naar school.

Ik had het later met mijn leraar over hoe het is als je mensen hier de weg vraagt. Men kent het woordje ¡No se! (weet ik niet) niet. En daardoor zeggen ze altijd gewoon waar ze denken dat het is. Dus je hebt grote kans dat als je de weg vraagt dat je gewoon de verkeerde kant op wordt gestuurd. Altijd een stadskaart bij je hebben is dus handig!

Liefs,

Esther.