10 zakken rijst ,1000 bananen en 70 mensen!

Van het weekend ben ik weer op pad geweest. Deze keer heb ik alles helemaal zelf uitgezocht en heb ik niet gekozen voor de toeristische tochten maar voor een bezoek aan een afgelegen bergdorpje.

Op school had ik in een busboekje gekeken hoelaat en waar de bussen vertrokken. De rij-tijden van de bussen in Ecuador liggen niet zo precies als in Nederland, dus ik was er niet heelmaal zeker van of mijn tocht zou lopen zoals ik wilde.

Na de les heb ik met nog twee andere de bus gepakt naar Latacunga. Ten zuiden van Quito. Na twee uur in een bus te hebben gezeten kwamen we in het stille stadje aan. Het eerste hostel dat we gevonden hadden had niet echt een bel. Na een aantal keer hard geklopt te hebben hoorden we aan de andere kant een zielig stemmetje zeggen dat er geen kamers te huur waren. Dus wij opzoek naar een ander hostel. Het leek wel een beetje uitgestorven allemaal want overal zaten grote luiken voor. Na een stukje lopen kwamen we uit bij een hostel. Ook hier zaten grote luiken voor. Maar na hard geklopt te hebben werd er open gedaan. Een heel lief mannetje heeft ons van alles verteld over de omgeving en de kamer laten zien. We hadden een kamer met drie grote bedden en een eigen badkamer!

Na een heerlijke nacht in het hostel te hebben geslapen zijn we vroeg opgestaan om naar de zaterdagmarkt te gaan. We wilden eers ergens ontbijten maar nergens een restaurantje te vinden die ons een ontbijt wilde aanbieden. Ik had zo zin in een eitje dus dat was een grote teleurstelling toen we broodjes bij de bakker hadden gehaald. Maar na de bakker te hebben verlaten zagen we een mannetje op de markt met op de bbq een pan met gekookte eitjes. Mijn ontbijt werd dus helemaal compleet!

Na de markt hebben we de bus gepakt naar het Quilatoameer. Deze bus reed door het echte binnenland van Ecuador waar hier en daar wat mensen wonen in huisjes met rieten daken. In de bus hebben we nog heerlijk van mijn Hollandse dropjes gesnoept. En niet alleen de Nederlandse mensen maar ik had bijna de hele bus voorzien van een dropje! Ze vonden het volgens mij wel lekker.

Het Quilotoameer is echt een geweldig kratermeer waar je ook hele mooie lange wandelingen kan maken. Dit hebben we niet gedaan want we moesten weer op tijd de bus halen naar Chigchulan. Maar we zijn wel een stukje het meer rond gelopen. Hier kwamen we nog een lief meisje tegen met kapotte kleding. Ze vroeg om geld en kleding. Eigenlijk had ik dat niet maar heb mijn tweede paar sokken gegeven. Weer iemand gelukkig gemaakt.

Na een stukje om het meer te hebben gelopen hebben we een heel zoute lunch gehad met rijst, aardappelen en pasta. Gekker kan gewoon niet! Het was ook niet zo heel erg lekker maar er was daar verder niks aan restaurantjes.

Als het goed was ging er tussen twee en drie een bus langs het meer naar Chigchulan. Het is hier allemaal zo onzeker dus zijn we maar optijd langs de weg gaan staan. We stonden er nog geen twee minuten en de bus kwam er al aan. Hij zat helemaal vol en reed gewoon langs ons heen. Maar wij moesten deze bus halen anders moesten we 5 uur lopen. Dus wij zwaaien naar de bus en renden er achter aan. Toen stopte hij gelukkig toch nog. Ik zag al dat er mensen op het dak zaten dus had ook al verzoeden hoe het er van binnen uitzag en rook!

Nou het was echt een hel! Ik moest over de zakken rijst, bananen en 20 mensen heen stappen voordat ik een beetje kon staan. Voor mij een vrouw, achter mij een vrouw, ik stond helemaal klem! Dit hield ik natuurlijk geen twee uur vol maar anders moesten we vijf uur lopen. De bus zat zo vol dat we bijna omvielen en de afgrond in reden. Na 20 minuten hadden we het helemaal gehad. Het was zo gevaarlijk en oncomfortabel dat we maar uitgestapt zijn. Daar stonden we dan met z´n drieën in de bergen van Ecuador. We zijn maar gaan lopen. Dit was helemaal niet erg want dan zie je pas echt hoe de mensen hier wonen en leven. Onderweg zijn we maar twee mensen tegengekomen en de eerste die we tegen kwamen was heel vriendelijk en de andere deed alsof we van een andere planeet kwamen!

Na anderhalf uur te hebben gelopen was ik het al een beetje zat. Maar gelukkig kwam er in de verte een autootje aan. Na even gezwaaid te hebben stopte de auto en natuurlijk was er nog een plaatsje voor ons vrij. Nou die weg had ik niet helemaal willen lopen want dan waren we niet voor het donker op de plaats van bestemming geweest.

Aangekomen in Chigchulan zat Suzanne (meisje van de eerste weken)al op ons te wachten. Zij had een hike gedaan vanaf een ander bergdorpje naar Chigchulan.
Echt een supergezellig hostel waar we in zaten. We waren samen met nog twee Amerikanen de enige toeristen. Heel rustig dus.

Zondag zijn we om 8.00 gaan paardrijden. Dit wilde ik al een hele tijd doen maar het kwam er steeds niet van. Ik verheugde me er dus echt op!

De paardjes stonden al op ons te wachten en we konden gelijk op pad gaan. We hebben vier uur gereden. We zijn eerst via een pad helemaal omhoog gegaan en boven op de berg zijn we een soort bos in gegaan. Echt superleuk!
Als laatst zijn we langs een soort van kaasfabriekje gereden. Een Ecuadoriaans stel dat daar kaas maakte en echt alles met de hand deed.
Hierna zijn we in galop naar huis gereden en dat geeft je dan echt het gevoel van vrijheid. Zo in de natuur op een paard dat lekker hard rent. Heerlijk!

Na de lunch hebben we de bus gepakt naar huis. Deze bus kwam gelukkig op tijd want in dit soort dorpjes gaat er maar 1 bus per dag, dus als je die mist moet je een taxi nemen of nog een nachtje blijven slapen.
6 uur later waren we dan eindelijk aangekomen in Quito en heb ik een taxi gepakt naar mijn gastgezinnetje waar weer een heerlijke soep klaar stond!

Dit was mijn verhaaltje weer. Geniet van de foto´s.

Een bedankje aan iedereen die aan het fotodagboek van Mike heeft meegewerkt! Erg leuke foto´s! Heb er van genoten jullie allemaal weer even te zien!

Liefs,

Esther.